Wróćmy nad jeziora -weekend w krainie Wielkich Jezior Mazurskich

 Mikołajki i Giżycko

Kto by pomyślał, że zamienimy górskie wzniesienia na nizinne krajobrazy. Cóż, czasami nie ma wyjścia i trzeba dopasować się do zastanych możliwości. W pewien marcowy weekend (9-11) postanawiamy ruszyć na podbój krainy Wielkich Jezior Mazurskich. Nucąc z tyłu głowy piosenkę Czerwonych Gitar – „Wróćmy nad jeziora” – obieramy kierunek – Mikołajki. Plany mamy ambitne, ale jak zwykle pierwsze skrzypce gra pogoda, która tym razem sprzyja bogaczom, bo my doświadczamy iście chłodnej i deszczowej aury.

Ruszamy z Warszawy w sobotę z samego rana, zanim jednak dojedziemy do miejsca noclegu – Mikołajek – pierwszym celem jest Wilczy Szaniec, miejsce owiane historią nieudanego zamachu na Hitlera. To właśnie w Gierłoży można odwiedzić Główną Kwaterę Hitlera i Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych, to tutaj miała miejsce Operacja Walkiria – zobrazowana w filmie o tym samym tytule. Przewodnik prowadzi nas po tajemniczych bunkrach i opowiada o Von Stauffenbergu, w postać którego wcielił się w filmie Tom Cruise, który dokonał nieudanego zamachu bombowego na małego człowieka o wielkim ego. Natura przeplata się tu ze śladami historycznymi, czuć, że coś wisi w powietrzu, to wszystko sprawia, że jesteśmy pod wielkim wrażeniem Wilczego Szańca i tego niezwykle przemyślanego planu logistycznego. Bunkry przetrwały niejedno, drzewa widziały niejedno – dumamy sobie podczas dwugodzinnego zwiedzania. 

 

Pogoda pogarsza się niestety, niebo płacze, ale my się nie poddajemy i ruszamy dalej – następny przystanek to miejscowość Ryn. To małe miasteczko słynie przede wszystkim z pokrzyżackiego zamku z XIV wieku, w którym obecnie znajduje się przepiękny hotel. Wchodzimy do środka, żeby poczuć jego klimat. Zwiedzanie w marcu ma jednak swoje ograniczenia, większość obiektów nie jest dostępna o tej porze roku. Rozczarowani obchodzimy zamek i idziemy w stronę Wieży Ciśnień.

I ta jest zamknięta dla zwiedzających, pozostaje nam więc tylko selfie w deszczu. Odwiedzamy także Wiatrak Holenderski z XIX wieku, który przypomina domek z krainy Muminków. 

Pogoda nie rozpieszcza, postanawiamy więc spróbować warmińsko-mazurskiej regionalnej kuchni – w menu na ten dzień: kartacze i rybka. Po dobrym posiłku kierujemy się do miejsca noclegu, czyli Mikołajek.

Nasza miejscówka jest bardzo klimatyczna – z sypialni mamy widok na jezioro Mikołajskie i całe Mikołajki. Już nie możemy się doczekać tego widoku o poranku.

Koszmar pogodowy trwa – niedzielny poranek rozpoczyna się od małych opadów śniegu i wiatru. Ale nie przyjechaliśmy tu siedzieć i narzekać, ruszamy w kierunku Giżycka. Do perfekcji mamy opanowane wychodzenie z samochodu w momencie, gdy niebo odpuszcza i przestaje padać. Takich momentów mamy kilka – cieszymy się z tego, co jest. Zwiedzanie Giżycka zaczynamy do Twierdzy Boyen. Militarne atrakcje to motyw przewodni naszego wyjazdu – Robert uwielbia takie miejsca, a i ja nie mam nic przeciwko, żeby zachłysnąć się historią. Twierdza Boyen to strategiczny obiekt w kształcie gwiazdy. Możliwości zwiedzania jest kilka – my wybieramy optymalną trasę, która wiedzie zarówno górną, jak i dolną częścią tej pruskiej fortyfikacji. Kolejny raz jesteśmy pod wrażeniem rozplanowania i całej konstrukcji. 100 hektarów powierzchni wewnętrznej, cztery bramy (Giżycka, Kętrzyńska, Wodna i Prochowa),kamienno-ceglany mur o długości ponad 2 tysięcy metrów, schrony dla żołnierzy, spichlerze, arsenały, a nawet siłownia – jest co oglądać. Pogoda chwilo nie najgorsza, zwiedzamy więc co się da – fotki z artylerią to najlepsza zabawa -  nie ma to jak zdjęcia z długą lufą.

"pokaż kotku co masz w środku"

"w razie niekorzystnych warunków - schronić się do budki wartowniczej lub pod grzybek"

Następnie udajemy się, żeby zobaczyć inne atrakcje Giżycka: Wieżę Ciśnień, Zamek Krzyżacki, molo z widokiem na jezioro lub jeziora (bo Giżycko otacza podobno aż 7 jezior). Oczywiście wszystko jest zamknięte dla odwiedzających o tej porze roku. Robimy co się da, chociaż pogoda nie pozwala poczuć się tutaj, jak w krainie jezior, a raczej mamy wrażenie, że jesteśmy w centrum jakiegoś sztormu. 

Lekko załamani panującymi warunkami atmosferycznymi, kierujemy się do Mikołajek. Bardzo podobają nam się drogi, które wiodą wśród licznych drzew. Nie jest to może bezpieczna trasa, ale robi fajny klimat. Nagle czujemy promienie słoneczne na sobie, wjeżdżamy w obszar słońca! Podoba nam się bardzo ten nagły zwrot akcji, widok jeziora Jagodne sprawia, że wpadamy w euforię, zatrzymujemy się i oczywiście zdjęciom nie ma końca. 

Trwa to wszystko dłuższą chwilę, postanawiamy więc pojechać w kierunku jeziora Śniardwy – ale wymaga to niestety przeprawy promowej, która o tej porze roku…. okazuje się niemożliwa. Szybko zmieniamy plany i już jesteśmy w centrum Mikołajek. Mikołajki nazywane są Wenecją Północy i pewnie latem można to dostrzec i poczuć intensywniej niż w marcu, ale i tak jesteśmy pozytywnie zaskoczeni. Rynek, promenada, widok z drugiej strony miasta i otoczenie jeziora Mikołajskiego są warte zobaczenia. 

Oczywiście w planach były jeszcze atrakcje na świeżym powietrzu, ale pozostaje nam wrócić tutaj w bardziej sprzyjających okolicznościach. Czujemy niedosyt, ale to tylko zaostrza nam apetyt na kolejną wyprawę… wrócimy nad jeziora, oj wrócimy.